Trzy lata z psychopatą...

Buszujący w zbożu czy Ania z Zielonego Wzgórza?

Moderatorzy: Tija, Julcia_Volk

Trzy lata z psychopatą...

Postprzez TATYRUSSIA » 1 grudnia 2008, o 01:16

Ostatnio kupiłem bardzo ciekawą książkę opowiadającą o życiu kobiety bitej przez swojego męża przez 3 lata. Jest o tyle wciągająca, że została napisana w oparciu o autentyczne życie bohaterki...

Obrazek

"Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą – historia prawdziwa" to debiut prozatorski Wiktorii Zender. Pod tym pseudonimem kryje się jedna z wielu ofiar nadal ściganego listami gończymi Eugeniusza G., przez polską prasę porównywanego do Kalibabki lub Hannibala Lectera. Autorka była przez kilka lat z nim związana, a gdy zdecydowała się na rozstanie, on bestialsko ją okaleczył. Teraz, po ponad dziesięciu latach postanowiła przerwać milczenie i opowiedzieć o tym, co ją spotkało.



W tej książce opisałam trzy lata mojego życia. Trzy dramatyczne lata, których zwieńczeniem stała się tragiczna zbrodnia. Każde słowo jest prawdziwe. Moje myśli, uczucia, a także historia, którą przeżyłam. Pewnie wielu czytelnikom wyda się wręcz niemożliwe, aby jedna młoda kobieta była w stanie tyle znieść i żyć dalej. Ja żyję mimo wszystko, mimo cierpienia, upokorzenia i kalectwa. [...]

Książka ta jest wynikiem kilkuletniej autoterapii, której sama poddałam się po wypadku. Czułam, że muszę to zrobić, że to będzie koniec przeszłości i początek przyszłości. W sumie przez pięć lat dzień po dniu, nawet po pięć, osiem godzin dziennie opisywałam z aptekarską dokładnością całą historię. [...] Dziesięć grubych zeszytów, ponad 1000 stron rękopisu – to moje porządki w życiu, taka forma oczyszczenia. [...]

W trakcie pisania byłam cały czas poddawana intensywnemu leczeniu. Przeszłam ponad 80 operacji i zabiegów. Dla wielu to, czego doświadczyłam, może kojarzyć się z dramatem, po którym nie można się podnieść. Pewnie wielu czytelników po przeczytaniu ostatniej strony pomyśli, że to niemożliwe, że żyję, a jeszcze bardziej niemożliwe, że mogę się tym życiem cieszyć. Ale przecież nie ułomność fizyczna jest prawdziwym nieszczęściem i życiowym dramatem, lecz udręczenie psychiczne, zniewolenie i brak nadziei.

Ze wstępu Autorki


Na stronie książki możemy znaleźć fragment: Strefa Cienia
Obserwowałem krople deszczu na oknie...
Obrazek
Wiecie, one są jakby metaforą ludzkiego życia.
Avatar użytkownika
TATYRUSSIA
Maniak
 
Posty: 569
Dołączył(a): 18 października 2008, o 13:59
Lokalizacja: Kraków

Powrót do Książka

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

cron